Klasyczne tytuły przenoszone na urządzenia mobilne są zazwyczaj dość prostymi grami, z niezbyt skomplikowaną grafiką, czy też mechaniką. Twórcy też próbują coś uzyskać na sławie pierwowzoru, uciskając w grę mikropłatności i różne bajery. Tu mamy do czynienia z czymś innym.
W 2000 roku studio BioWare stworzyło grę Baldur’s Gate II, RPG osadzone w świecie Zapomnianych Krain, oferujące graczowi ponad 300 godzin rozrywki. W 2013 swoim oczom nie wierzę, Wrota Baldura trafiają na Google Play, wydane przez studio monica bing, które ma na swoim koncie porta Heroes II, recenzowanego przez Maksa już wcześniej. Starym wyjadaczom Baldura przedstawiać nie muszę, jednak jeśli nie wiesz, co bawiło graczy dokładnie 13 lat temu i nadal bawi genialnie, to zapraszam do krótkiego wstępu. Naszą przygodę rozpoczynamy w lochach potężnego maga Jona Irenicusa, który usilnie stara przypisać sobie boskie moce naszego bohatera. Jednak udaje się nam uciec, co rozwściecza maga, który wchodzi w konflikt z prawem. Dziwnym trafem w potyczce bierze udział Imoen, nasza przyrodnia siostra, która używa zakazanej magii. Trafia przez to do Czarowięzów – magicznego więzienia. Naszym zadaniem jest ją uwolnić. Za wszelką cenę.
Całą zabawę rozpoczynamy od stworzenia postaci – wybrania jej rasy, klasy, charakteru, portretu, umiejętności i cech. System może wydawać się pogmatwany, ale szybko można się w nim odnaleźć, początkującym odradzam tworzenie na dzień dobry postaci parającej się magią. Cechy losujemy i zdajemy się na łaskę kości, jak zresztą będziemy robić w przyszłości. I tutaj pojawiają się pewne błędy przeniesienia gry, która wydaje się nie współpracować z klawiaturą. Jednak zaradni będą wiedzieć, jak sobie z problemem poradzić ;). Sterowanie jest naprawdę wygodne, kto wie, czy nie wygodniejsze od myszki i klawiatury. Nie będziemy jednak walczyć w pojedynkę – nasza drużyna podczas gry powiększy się znacznie o postacie, z którymi wejdziemy w konszachty, albo które przekonamy do naszych idei. Walka odbywa się w czasie rzeczywistym, ale zapamiętajcie moje słowa – Pauza jest waszym przyjacielem. Podczas niej możemy rozplanować nasze ruchy, przydzielić czary do postaci i oznaczyć cele. Potem wznawiamy grę, patrzymy na bitwę i wprowadzamy ewentualne poprawki.
Graficznie jest dokładnie tak samo, jak w 2000 roku, więc esteci mogą czuć się trochę zawiedzieni, choć niedawno pojawiła się odrestaurowana wersja. No i dochodzimy do kolejnej bolączki – tu niestety mamy dostępne tylko demo gry, pokazujące możliwości portu. Jednak jeśli posiadamy tą grę lub jakąkolwiek opartą na tym samym silniku (kolejne klasyki – Icewind Dale, Planetscape: Torment) to możemy ją uruchomić przez ten program. Testowałem jego możliwości i jest nieco gorzej, niż w konkurencyjnym emulatorze, którego recenzja pojawi się już niedługo.
Jeśli chcecie wrócić do czasów, gdy fabuła ważniejsza była od grafiki lub po prostu chcecie zagrać wygodnie w klasycznego RPG, którego wstyd nie znać, to macie okazję. Ściągać!
Ocena AppsBlog to 9/10.
